
Een van de meest indrukwekkende dingen aan Joni is dat ze dat altijd vriendelijk ondergaat. “Wie ben ik om te zeggen dat mensen niet voor me moeten bidden?”
Maar onlangs hoorde ik iemand vertellen dat ze na zo’n gebed toch uitlegde waarom het voor haar niet zo hard hoefde. Na het zoveel-duizendste onbeantwoorde gebed om haar genezing, keek Joni de bidders vriendelijk aan, en zei: "Jullie begrijpen het niet. Deze rolstoel is mijn preekstoel."
Joni kwam er uiteindelijk toe zelfs haar dwarslaesie als een geschenk uit Gods hand te zien. Want ze gebruikt maar één vraag om haar omstandigheden te beoordelen: werkt dit eraan mee dat God de eer krijgt? Joni leert en leeft dat radicaal. En daarom is Joni’s preekstoel er een die altijd mijn aandacht heeft"
Marten Visser, kerkplanter in Thailand
Reacties
Een reactie posten
Fijn dat je een reactie achterlaat. Deze wordt eerst gecontroleerd dus het kan even duren voor je hem terugziet onder het bericht.