Misschien is het jou ook wel eens overkomen. Je ziet iets moois in een winkel, in een folder of bij iemand anders. Eigenlijk zou je dat ook graag willen hebben. Mij gebeurt het regelmatig en de ontevredenheid slaat dan soms gauw toe.Elizabeth George schrijft er het volgende over:
"Ben je dol op winkelen? Staat het kopen van dingen te hoog op je prioriteitenlijstje? Dan heb ik een idee voor je; bid in plaats van geld uit te geven. Ik meen het. Maak een lijstje van de spullen die je denkt nodig te hebben. Kijk er vaak naar en voeg er zo nodig dingen aan toe. Bid vervolgens dagelijks voor elk ding dat op je lijstje staat. Bid voor het geduld om te wachten totdat God in je werkelijke behoeften voorziet. Vraag God om je te helpen onderscheiden of je iets ook echt zou moeten kopen. Als je zo te werk gaat, zul je op drie manieren gezegend worden:
1. Je ervaart overwinning over verzoeking
2. Je steekt je niet verder in de schulden
3. Bovenal wordt God verheerlijkt als je erop vertrouwt dat Hij in je behoeften zal voorzien.
Neem Spreuken 22:7 ter harte: 'De man die leent is knecht van de uitlener'. Dat klinkt heel logisch."
Ha Wendy,
BeantwoordenVerwijderenKan jij mij vertellen in welk boek van Elizabeth ik dit kan vinden? Ik heb diverse boeken van haar, maar dit stuk herken ik niet. Bij mij werkt het ook zo, maar bovendien komt hetgeen ik verlang of graag zou willen op een andere manier naar mij toe als ik ervoor heb gebeden. Hopelijk klinkt het niet te brutaal of te vrijpostig, maar ik vind zelf dat God vaak een bepaalde direkte manier heeft om mij wat te leren.
Gods Zegen, Astrid
Astrid, dit stukje van E. George is te vinden in haar dagboek van "Een vrouw naar Gods hart" (8 oktober.) Sinds ik het gelezen heb vorig jaar houdt het me sterk bezig.Het is inderdaad niet dé enige manier waarop God duidelijk maakt wat je wel of niet nodig hebt. Het helpt mij persoonlijk wel er voor te bidden en en het dan aan Hem over te laten.
BeantwoordenVerwijderenWil je iets delen van de directe manier waarop God jou dingen duidelijk maakt?
Groet Wendy
Ha Wendy,
BeantwoordenVerwijderenAha, bedankt, het dagboek heb ik ook, maar ik ben nog niet bij 8 oktober!! Haha, dat zal het zijn; vandaar dat het me niet bekend voorkomt.
Ja, God heeft soms in mijn ogen een apart gevoel voor humor... Zo heb ik zelf een beetje moeite met kinderen naar de dagopvang brengen vanaf 2,5-3 maanden oud, en dan voor 3-4 volle dagen per week. Mijn man en ik hebben ervoor gekozen soberder te gaan leven en ik heb mijn goedbetaalde baan opgezegd toen ik in verwachting was en heb de keuze gemaakt zelf voor onze kinderen te zorgen en thuis te blijven. Wij zijn niet materialistisch ingesteld en snel tevreden. En nu mag jij raden op welke werkplek God mij heeft gezet? Tipje: je gaat echt lachen als je het hoort...
Gods Zegen, Astrid
Zal ik het maar verklappen? Ik werk nu (onder schooltijd van de kinderen) op een grote kinderopvangorganisatie. En dan ook nog eens op de financiele afdeling... Totaal tegen mijn principes in. Ik heb veel contact met mensen die hun rekening niet kunnen betalen en daardoor laat God mij zien dat mijn zienswijze kortzichtig is. Dat niet iedereen in de gelukkige positie verkeerd dat hij/zij thuis kan blijven met de kinderen. Dat niet iedereen vanzelfsprekend een liefdevolle en stabiele thuishaven heeft maar veel vrouwen daarvoor moeten vechten. Kortom; ik zie het zo dat God mij heel bewust op deze werkplek heeft gezet. Om mij enerzijds te laten zien hoe bevoorrecht ik ben met ons hechte gezin en mij aan de andere kant wat te laten betekenen in het leven van degenen die dat niet vanzelfsprekend hebben.
BeantwoordenVerwijderenIk hoop dat je dit begrijpt en dat het goed overkomt; het is lastig om op te schrijven.
Gods Zegen, Astrid
Astrid, ik begrijp wat je bedoelt. God zal met iedere vrouw Zijn eigen weg gaan. Op zich is het ook niet onbijbels dat vrouwen buitenshuis werken ( zie de vrouw uit Spreuken 31) maar het gaat erom waar je je prioriteiten legt. Zet je alles in je leven opzij voor je werk, of zet je na de Here God je man en je kinderen op de eerste plek.Het gaat er bovenal om of je doet wat God van je vraagt.
BeantwoordenVerwijderenOok jij veel zegen toegebeden op de plek waar God je gesteld heeft.
Ha Wendy,
BeantwoordenVerwijderenJa, met je eens. Dat is ook een kwestie van tijd, leren en inzicht. Op mijn 21e jaar werkte ik als prive-secretaresse en draaide ik mee in het wereldje van uiterlijkheden. Ik verdiende het dubbele van wat mijn vader verdiende. Uiteindelijk zag ik dat in (op weg gezet door God) en koos ik ervoor om op een sociale werkplaats te gaan werken op de personeelsafdeling. Dat was al stukken beter. Toch bleef God trekken en trekken. En ben ik gestopt met werken toen ik in blijde verwachting was van ons eerste kindje. Ik heb echt moeten leren om van het thuisblijven te genieten hoor, maar het is me gelukt Wendy! Nu de kinderen groter zijn, werk ik weer buitenshuis, maar alleen als zij op school zitten. Ik ben altijd thuis als mijn man of kinderen thuis komen. Jammer genoeg begrijpen ze deze bijbelse instelling (God, man en gezin eerst en daarna de rest) echt niet. Het levert regelmatig problemen en onbegrip op. Vooral als ik word verwacht op allerlei activiteiten buiten kantoortijd (teambuilding, openingsfeestje, jubileum, feestjes van collega's). Ik leg dan keer op keer uit dat ik er wil zijn voor mijn man en gezin en dus thuis wil blijven.
Dank voor je reaktie en Gods Zegen, Astrid