Tienerjaren laten zien dat ouderlijke invloed beperkt is

"De tienerjaren laten ons zien, misschien wel meer dan ooit, dat onze ouderlijke invloed beperkt is. Wij hebben de touwtjes niet meer in handen. We kunnen niet altijd in hun buurt blijven en we weten niet altijd met wie ze omgaan - vaak weten we zelfs niet eens precies waar ze zijn. We kunnen niet altijd op hun lip gaan zitten om te zeggen hoe hard ze mogen rijden, waar ze moeten omkeren of zelfs wat ze in een bepaalde situatie moeten zeggen of doen ( en zouden ze luisteren als we dat wel deden?). We kunnen ze waarschuwen, aanmoedigen, ze het goede voorhouden en ze zelfs met van alles dreigen - maar als het erop aankomt, zijn ze buiten ons bereik.
Maar nóóit zijn ze buiten Gods bereik. Zijn arm is nooit te kort, zoals Hij ons regelmatig helpt herinneren. (Num. 11:23 en Jes. 59:1)
En dat niet alleen; als onze kinderen ergens in verzeild raken (of dat nou een ziekte is, een ongeval of de uitwerking van een domme beslissing, bijvoorbeeld een zevenklapper door de wc gooien), God belooft dat Hij met hen zal zijn. De manier waarop Hij dat zegt in Jes. 43:2 vind ik toch zo geweldig: 'Wanneer gij door het water trekt, ben Ik met u; gaat gij door rivieren, zij zullen u niet wegspoelen; als gij door het vuur gaat, zult gij niet verteren en zal de vlam u niet verbranden".'
Merk op dat er niet staat als je door het water trekt, maar wanneer. Problemen, ellende en vreselijke beproevingen zullen zeker komen - en soms is het juist in de tienerjaren dat de rivieren het diepst en de vuren het heetst zijn. Ons geloof wordt getoetst. Maar als wij onze kinderen aan God opdragen en erop vertrouwen dat zijn arm niet te kort is en wij rekenen op zijn machtige aanwezigheid, kunnen we er zeker van zijn dat Hij hen er uiteindelijk doorheen zal helpen"

uit :Elke tiener heeft biddende ouders nodig