Onze doop - gestorven en begraven met Hem

Onderstaand gedicht hebben we ruim 6 jaar geleden gekregen bij onze doop. Af en toe lees ik het weer eens en sta er weer bij stil wat een verschrikkelijk, maar ook wat een heerlijk moment dat geweest is. Gestorven en begraven met Hem, maar bovenal weer opgestaan uit het (water)graf.....De symboliek van de doop is geweldig mooi.

Toen ik daar stond,

gereed om af te dalen

in ’t watergraf,

dat mij weldra omsloot,

heb ik o Heer, heel sterk aan U gedacht,

aan Uw vernedering,

Uw smaad, Uw dood…

In ’t doopkleed stond ik daar,

geheel ontluisterd,

ontdaan van al het wereld schoon:

toen zag ik U daar staan,

Uw oog verduisterd

door ’t bloed dat

drupte van de doornenkroon.

Toen was ‘t mijn beurt

en daald ’ik langzaam af;

ik voelde handen die mij leidden.

Behoedzaam, dat ‘k niet uit zou glijden.

Toen zag ik hoe een soldatenband

De gesel zwiepen deed

en rauw en harteloos Uw lichaam openreet…

Toen heeft het watergraf

zich boven mij gesloten:

ik werd één plant met U in Uwe dood.

Maar, dank U, Heer,

ik mocht met U herrijzen:

‘k Ben ingeplant in U, een nieuwe loot!

‘k Mag uit de Wijnstok

al mijn levenssappen trekken:

Uw leven stroomt door mij, Uw kracht.

Gij doet in mij de vrucht

des Geestes rijpen,

als ik het niet van mij

maar ’t slechts van U verwacht !