Wanneer ik me in Petrus verplaats kan ik me voorstellen dat het ook voor hem een heerlijk moment moet zijn geweest. Allereerst heeft hij al het voorrecht gehad om met de Here Jezus mee te mogen gaan de berg op en dan mag hij ook nog getuige zijn van de verheerlijking van Hem. Het was zo'n heerlijk moment voor Petrus dat hij er niet meer weg wilde.
Wanneer ik naar mijn eigen leven kijk, zie ik overeenkomsten met dit moment. Soms zijn er in ons leven zulke geweldige ervaringen dat we willen blijven waar we zijn; ver weg van de werkelijkheid en de problemen van het dagelijks leven. Als we weten dat in het 'dal' moeilijkheden wachten, blijven we liever op de berg en sluiten we ons af voor de werkelijkheid.
Toch kunnen we anderen niet helpen als we op de top van een berg blijven. In plaats van geestelijke 'kopstukken te worden' zouden we juist egoïstische 'kopstukken' worden. Het is goed om momenten te nemen om ons terug te trekken en ons geestelijk te vernieuwen maar alleen zodat we daarna weer kunnen teruggaan naar de wereld om daar te helpen. Ons geloof moet zowel aan de voet van de berg als op de top iets betekenen!
Reacties
Een reactie posten
Fijn dat je een reactie achterlaat. Deze wordt eerst gecontroleerd dus het kan even duren voor je hem terugziet onder het bericht.