Nog veertig dagen...

"Stel je je eens voor dat je veertig dagen lang zo zou leven alsof het je laatste dagen op aarde zouden zijn. Hoe zou je die dagen doorbrengen? Het is goed om zo’n vraag eens diep door te laten dringen. Dan komt het aan op wat werkelijk belangrijk is. Is het goed tussen God en mij? Mag ik weten dat mijn zonden vergeven zijn door het kruisoffer van de Here Jezus, gebracht op Golgotha? Kan ik de Hem ontmoeten en mag ik door genade weten dan voor eeuwig bij Hem te zullen zijn? Staat Hij centraal in mijn leven?

En hoe staat het richting mijn medemensen? Zijn er misschien nog dingen die tussen mij en anderen instaan, die in orde gemaakt moeten worden? En wie of wat is nu echt belangrijk in mijn leven? Mijn gezin, familie, geliefden – als je die hebt - of misschien wel mijn werk, baan, carrière, de tv, internet, een forse bankrekening…?

En wellicht zul je ook anderen nog op de Here Jezus willen wijzen en hen dringend aansporen om zich te bekeren en hun vertrouwen op Hem te stellen.
De uitdaging is om na afloop van de veertig dagen zo verder te leven als je in die veertig dagen hebt ‘leren leven’. Wellicht helpt zo’n periode om te gaan zien wat nu echt belangrijk is in je leven.

In Amerika heeft al een behoorlijk aantal christenen gekozen voor zo’n periode van veertig dagen. Ze ontdekten dat ze in hun leven zoals ze dat gewend waren, veel tijd ‘verknoeiden’ met allerlei zaken die van weinig waarde waren. Het hielp hen om na die veertig dagen minder op zichzelf gericht te zijn en meer op God en op de mensen om hen heen, met name op hun gezin en familie.
Er gebeurden ook opzienbarende dingen. Een vrouw kon de man vergeven die was veroordeeld voor de moord op haar zoon. Er kwamen veel getuigenissen van mensen die anderen hadden kunnen vergeven. ‘Als je beseft dat je al zo snel voor God zult staan, wil je de dingen met de ander eerst nog in orde maken,’ stelde een voorganger van wie veel gemeenteleden meededen.
Hij vertelde ook dat hij in zijn gemeente in één van de diensten meedeelde dat er schoenen werden gevraagd voor daklozen en zwervers. Hij kreeg daarop vierduizend paar schoenen aangeboden. ‘Dat zou voordien nooit zo’n groot aantal zijn geweest.’
Ik hoop dat je serieus stil wilt staan bij de vraag wat je zou doen als je nog veertig dagen zou hebben. De Bijbel roept ons toch op altijd bereid zijn God te ontmoeten. Wij schuiven die gedachte vaak zo makkelijk weer weg. Dat zal nog wel een poos duren, hopen we. Maar het leven is ernstig en we leven in ernstige tijden. Wij weten niet wanneer het einde van ons leven komt. Dat kan heel onverwacht komen. Denk eens aan de ramp in Haïti. Voor meer dan 150.000 mensen was het leven hier op aarde opeens voorbij. En houdt er ook maar rekening mee dat de wederkomst van de Here Jezus aanstaande is.

Denk ook eens aan Jona en Ninevé. De Ninevieten krijgen te horen dat ze nog veertig dagen krijgen voordat dat stad ondersteboven zal worden gekeerd (Jona 3:4). Op bevel van de koning roepen de Ninevieten daarop met kracht tot God en bekeren zich van hun boze wegen (Jona 3:8). ‘Wie weet, God mocht Zich omkeren en berouw krijgen en Zijn brandende toorn laten varen, zodat wij niet te gronde gaan.’ ‘Toen God zag wat zij deden, hoe zij zich bekeerden van hun boze weg, berouwde het God over het kwaad dat Hij gedreigd had hun te zullen aandoen, en Hij deed het niet’ (Jona 3:9). Hoe zegenrijk was het voor de Ninevieten dat hun was aangezegd dat ze nog veertig dagen kregen.

Zo geloof ik dat het voor ons zegenrijk zal zijn wanneer ook wij eens veertig dagen zouden leven alsof het onze laatste veertig dagen op deze aarde zijn. Aarzel niet om in actie te komen, zowel richting de Here als richting je medemens, als de Heilige Geest je dat duidelijk maakt.
En als we de Here Jezus mogen kennen, hoeft de gedachte dat we Hem zullen ontmoeten, ons geen vrees aan te jagen, maar mogen we vol verwachting uitzien naar het moment dat we voor altijd met Hem zullen zijn".

bron; Dirk van Genderen