Zondebesef verbreekt hoogmoed

Zo af en toe lees ik een aantal oudere blogberichten terug op mijn eigen weblog. Het verbaast me soms hoe dingen of situaties veranderd kunnen zijn na een aantal jaren maar af en toe valt mij ook op hoe dingen of omstandigheden juist nog precies hetzelfde blijken te zijn.

Zo viel mijn oog op dit blogbericht van zo'n tien jaar geleden over het boek '30 dagen om je tong te temmen'. Wanneer ik het doorlees, is het alsof ik het gisteren geschreven heb. Ik schreef o.a. dit:

'Temmen' betekent dat je iets vanuit een onhandelbare staat brengt in een staat van onderwerping. Iemand zou lange tijd in totale afzondering moeten leven om dat te bereiken voor zijn tong. En zelfs dan zouden zijn innerlijke gesprekken waarschijnlijk op één of andere manier negatief zijn, zodat hij of zij nooit de totale overwinning behaalt.
De enige hoop voor de tong is de Geest van God. Je moet eigenlijk dagelijks je tong in toom houden en onderwerpen aan Hem. Met dit boek kun je leren hoe je je tong kunt temmen. Misschien is 'trainen' zelfs een beter woord, want het is niet de bedoeling dat wij geremde mensen worden. Eigenlijk gaat het erom dat wij God de teugels in handen geven - niet alleen van onze tong, maar vooral van ons hart, want het hart stuurt de tong aan. De tong kan met Zijn hulp tot een nuttig instrument worden dat zegen verspreidt.

Je hebt de liegende tong, de vleiende tong, de manipulerende tong, de haastige tong, de verdeeldheid zaaiende tong, de twistzieke tong, de opschepperige tong, de zelf kleinerende tong, de kwaadsprekende tong, de roddelende tong, de bemoeizieke tong, de verraderlijke tong, de kleinerende tong, de cynische tong, de betweterige tong, de krenkende tong, de tactloze tong, de intimiderende tong, de onbeleefde tong, de veroordelende tong, de egocentrische tong, de vloeiende tong, de klagende tong, de wraakzuchtige tong, de beschuldigende tong, de ontmoedigende tong, de twijfelende tong, de praatzieke tong, de indiscrete tong en de zwijgende tong.

Het temmen van de tong blijkt een levenslang proces te zijn. Hiervoor zijn dus dertig dagen niet genoeg maar ook dertig jaar niet. En in zekere zin is dat misschien maar goed ook want we beseffen hierdoor hoeveel we afhankelijk zijn van Gods genade en liefde. Het zou ons hoogmoedig of trots kunnen maken wanneer we hierin 'volmaakt' denken te zijn. 

Ik las nog een krachtig citaat over zondebesef, geschreven door Jonathan Edwards getiteld:
Zondebesef verbreekt hoogmoed

Als wij ons bewust worden van de diepte in onze zonden, wordt het gemakkelijker voor anderen om met ons om te gaan. We zullen minder geneigd zijn om over anderen te oordelen. De geestelijk trotse persoon is geneigd anderen te verdenken, terwijl een nederig iemand het bezorgdst is om zichzelf. Hij vindt niets of niemand anders zo verdacht als zijn eigen hart. De geestelijk trotse persoon is geneigd om fouten in anderen te ontdekken, en op op te merken dat zij achterop raken in de genade.
Hij ziet duidelijk hoe koud van hart zij is en is er als de kippen bij om de tekortkomingen in de ander op te merken. Maar de echt nederige christen heeft veel werk bij huis te doen, en ziet zoveel kwaad in zijn eigen hart en is daar zo bezorgd om, dat hij niet de neiging heeft veel bezig te zijn met anderen. Hij is geneigd om anderen beter te achten en verkleint het falen van de ander, en heeft zijn oog voornamelijk gericht op de dingen die niet goed zijn in hemzelf".

Billy Sunday zei eens: 'Eén reden waarom zonde gedijt, is dat ze wordt behandeld als een roomsoesje in plaats van een ratelslang.'

Ik denk dat hij gelijk heeft. Zondebesef is geen populair onderwerp en wordt ook in gemeenten en kerken weinig meer benoemd. We doen vaak alsof het allemaal niet zo erg is en horen liever een positieve boodschap. En 'een foutje moet kunnen' toch?
Natuurlijk mogen we ons richten op de Here Jezus Die al onze zonden heeft vergeven en weggenomen, we hoeven niet in onze zonden te blijven hangen (1 Joh. 1:9) maar het blijft belangrijk om de ernst van de zonde in te zien. Zonder zondebesef is er geen berouw en uiteindelijk ook geen vergeving mogelijk.

We zijn op weg naar Goede Vrijdag en Pasen, laten we nog eens kritisch naar onszelf en onze onvolkomenheden kijken. Het zal ons nederiger en milder maken naar anderen toe en nóg dankbaarder voor onze Heer en Heiland heeft gedaan. We mogen ons oog gericht houden op Hem, Hij wil ons helpen onze tong te gebruiken tot eer en verheerlijking van Hem.