In de context van een relatie, krijgt lijden zin

Nu ik net het Bijbelboek Job weer gelezen heb, valt mij weer op dat Job graag wil weten wáárom hij lijden moet. Dat zou het voor hem een stuk dragelijker maken. Ik denk dat zijn reactie heel menselijk is. Wij zouden (als christenen) op z'n tijd allemaal willen weten waarom bepaalde gebeurtenissen op een bepaald moment plaatsvinden en wat daar - op de korte of lange termijn - het doel van is. Toch zullen we dat in dit aardse leven vaak niet zien en begrijpen maar mogen we erop vertrouwen dat God ons leven én ons lijden in Zijn hand heeft.

In mijn blogbericht over het boek 'De tranen van God', citeerde ik een aantal gedeelten uit dit boek. Nu is er nog een opvallend gedeelte dat ik graag wil delen.

Joni schrijft:

"Stel, je loopt op straat en plotseling wordt je door iemand gedwongen een enorme, zware mand op je rug te dragen. Je moet na het derde blok links afslaan, daarna na het tweede blok rechts en vervolgens rechtdoor lopen. Verward en verontwaardigd strompel je voort. Je bezwijkt bijna onder het gewicht van de mand. Dit alles is zinloos; je had gewoon de pech dat je op het verkeerde moment in de verkeerde straat liep. Je wordt helemaal in beslag genomen door de last en en gaat daar zwaar onder gebukt.
Wanneer je halverwege het derde blok bent, kun je het niet meer volhouden en schreeuw je uit: 'Wat heeft dit voor zin?'
Dan word je verteld wat er aan de hand is. De last die je draagt, is je kind dat gewond en buiten bewustzijn is. 'Wat?' Bovendien ontdek je dat je niet doelloos ronddoolt, maar bezig bent de kortste weg naar het ziekenhuis af te leggen.
Onmiddellijk recht je je rug. Je krijgt nieuwe kracht. Je hebt niet langer de neiging door je knieën te zakken. Adrenaline en nieuwe energie stromen door je heen, je gaat sneller lopen. Je houding is volledig veranderd. Waarom? Het lijden dat je doormaakt, houdt verband met een relatie en niet zomaar een relatie, maar de relatie met je kind. De liefde voor je kind doet je sneller lopen en geeft je hart nieuwe moed. Door deze relatie krijgt het dragen van je last zin. Zelfs de schijnbaar chaotische route die je moet afleggen, krijgt betekenis. Je weet waar je naar toe gaat. Je tocht heeft een positief doel, het ziekenhuis, en dat geeft je hoop!

Het lijden heeft geen betekenis in zichzelf. Het lijden op zich is een frustrerende last die verwarring teweegbrengt. Maar in de context van een relatie krijgt het plotseling zin."

Het probleem van het lijden heeft niet maken met iets, maar met Iemand. Hieruit volgt ook dat het antwoord op het lijden niet iets is maar Iemand. We mogen, hoe moeilijk dat soms ook is, ons oog gericht houden op de Beeldhouwer, en op de relatie met de Here Jezus Christus. Laten we niet gericht zijn op het lijden en zelfs niet op de positieve effecten daarvan.

In al ons lijden mogen we vertrouwen op God, Hij heeft het beste met ons voor. Dit lijkt soms onbegrijpelijk maar het is waar. Er ontgaat onze hemelse Vader niets, het loopt Hem niet uit de hand. Hij heeft alles onder controle. Laten we ons alleen richten op Hem!