Een bijzondere hereniging


Er doen talloze verhalen de ronde over wonderen binnen de Joodse wereld. En zo’n verhaal deel ik graag deze keer.

Toen tijdens de Tweede Wereldoorlog een groep Joden uit Polen naar een vernietigingskamp werd weggevoerd door nazisoldaten, zeiden de Duitsers tegen Poolse omstanders dat ze de bezittingen van deze Joden wel mochten meenemen, omdat ze toch niet terug zouden komen. Twee Poolse vrouwen die dit hoorden, zagen hierop een vrouw met een prachtige jas aan, en vielen haar aan om haar de jas afhandig te maken.

De zakken zaten vol met kostbaarheden, maar toen ze de jas hadden leeggehaald, voelde deze nog steeds zwaar aan. In een geheime zak vonden de vrouwen een baby verstopt. Een van de vrouwen besloot hierop het kind te adopteren als haar eigen dochter. Het meisje werd goed behandeld, groeide voorspoedig op en werd kinderarts in een vooraanstaand Pools ziekenhuis.

“Ze legde uit dat ze niet echt de dochter was 
van de vrouw die haar had grootgebracht.”

Toen haar ‘moeder’ overleed, zocht de andere vrouw die erbij was toen ze in de jas werd gevonden haar op. Ze vertelde het verhaal en legde uit dat ze niet echt de dochter was van de vrouw die haar had grootgebracht. “Hoe weet ik of u de waarheid spreekt?”, vroeg de ‘dochter’ aan de vrouw. Hierop vertelde zij dat ze toen ze werd gevonden een gouden kettinkje om had met daarop vreemde tekens. De ‘dochter’ vond dit kettinkje tussen haar spullen terug en bewaarde het zorgvuldig.

Jaren later
Toen de kinderarts een tijdens een vakantie twee orthodox geklede Joden zag, sprak ze hen aan en vertelde hen het verhaal. Ze liet hen het kettinkje zien en ze konden haar bevestigen dat het een Joodse naam was. De Joden adviseerden het meisje om naar de rabbijn te gaan. Dat deed ze en hij bevestigde haar dat ze Joods moest zijn en raadde haar aan om naar Israël te gaan, omdat daar hard kinderartsen nodig waren. Ze volgde zijn advies op en reisde naar Israël, waar ze zich thuis wist, een baan vond en trouwde met een Joodse man.

Aanslag
In 2001 was de kinderarts betrokken bij de hulpverlening aan de getroffenen door de zelfmoordaanslag in pizzeria Sbarro. Een oudere man klampte haar aan. Hij was op zoek naar zijn kleindochter die hij in de hectiek was kwijtgeraakt. Samen zochten ze het meisje en vonden het, maar toen ze het meisje vonden, stokte de adem van de kinderarts. Het meisje had precies zo’n kettinkje als zij.
“Waar heeft u dat kettinkje vandaan”, vroeg ze aan de man, “waar kun je zoiets krijgen?” De oude man antwoordde haar: “Dat kettinkje heb ik zelf gemaakt. Ik was goudsmid. Ik heb twee van zulke kettinkjes gemaakt voor mijn dochters. Een van hen is de moeder van mijn kleindochter hier. Mijn andere dochter is met mijn vrouw vermoord tijdens de Holocaust.”
Op deze bijzondere manier werden vader en dochter na bijna zestig jaar herenigd.


Reacties

Een reactie posten

Fijn dat je een reactie achterlaat. Deze wordt eerst gecontroleerd dus het kan even duren voor je hem terugziet onder het bericht.