Bied je God je kliekjes aan?

"God wil het beste van ons, verdient het beste van ons en vraagt het beste van ons. Vanaf het begin der tijden is Hij er duidelijk over geweest dat sommige offers voor Hem onaanvaardbaar zijn en andere niet. Vraag maar aan Kaïn, voor wiens offer God 'geen oog had' (Gen.4:5)
Jarenlang gaf ik God kliekjes en schaamde me daar niet voor. Ik keek gewoon weg van de Bijbel en vergeleek in plaats daarvan mezelf met anderen. Aan de botten die ik naar God gooide, zat meer vlees dan aan de botten die ik naar anderen gooide, dus ik vond dat ik het best aardig deed.
Het is makkelijk onszelf te vullen met andere dingen en dan God te geven wat over is gebleven. In Hosea 13:6 staat: 'Ik heb hen op weidegrond gebracht en ze raakten verzadigd. Maar toen ze eenmaal verzadigd waren, werden ze hoogmoedig en keerden Mij de rug toe'. God krijgt alleen wat restjes, omdat we ons schuldig voelen dat we Hem niet geven. Een gepreveld gebedje van drie minuten aan het eind van de dag, wanneer we half slapen. Ook nog even twee verkreukelde collectebonnen in het kerkzakje als gift voor de diaconie. Vangen, God!
De priesters in de dagen van Maleachi dachten dat hun offers voldoende waren. Ze hadden vlekkeloze dieren, maar ze kozen ervoor die zelf te houden en de mindere gewenste dieren aan God te geven. Ze veronderstelden dat God er blij mee was, omdat ze iets hadden geofferd.
God beschreef deze praktijk als kwaad. Kliekjes zijn niet alleen ontoereikend; van Gods standpunt uit (en voor het geval we het vergeten: het gaat alleen om zijn standpunt) zijn ze kwaad."

Francis Chan