Informatie aanvragen: ik kan het niet laten

Vandaag een gewaagd stukje! De meeste stukjes die ik schrijf op dit weblog gaan vaak over anderen maar misschien is het goed ook eens iets over een persoonlijke worsteling te delen. Misschien heb jij er namelijk ook wel eens last van (gehad), het verlangen om (nog) een cursus of opleiding te gaan doen! Nu is er met dat verlangen op zich niets mis maar ik ben bij mijzelf ernstig op zoek naar de onderliggende redenen van deze verlangens.
Het overkomt mij namelijk regelmatig dat ik iets zie of lees ergens wat we enorm aanspreekt. In een mum van tijd vraag ik informatie aan omdat ik geweldig enthousiast ben geraakt. Vaak doe ik het eigenlijk zonder er goed over na te denken en als de informatie vrijblijvend is, is de stap om het aan te vragen snel gezet.
De afgelopen tijd zijn door mij de volgende sites regelmatig bezocht (schrik niet): De site van de LOI voor een cursus Nederlands, een cursus voedingsleer, een opleiding onderwijsassistent en een cursus artikelen schrijven en een cursus Engels. (De aangevraagde gids wordt meestal al weer vrij snel bij het oud papier gelegd wanneer ik dan de bijbehorende prijzen zie, maar het enthousiasme wordt er niet minder van).
Maar ook de opleiding Pabo of leraar Godsdienst aan de CHE,  de Evangelische Toerusting School en talloze andere (christelijke) sites bezoek ik regelmatig voor het aanvragen van informatie. Zodra er ergens een pakket met informatie te verkrijgen is, vraag ik deze steevast aan. Variërend van spreekbeurtpakketten van Open Doors voor de kinderen tot en met een opleiding tot Professioneel Organizer van Els Jacobs. De lijst is eindeloos dus ik beperk me nu tot bovengenoemde. Nu vind ik het sowieso leuk om post te krijgen maar pakketjes met informatie over opleidingen of cursussen geven mij altijd weer een verheugd gevoel.
Ik geef wel veel openheid realiseer ik me over mijn 'uitspattingen' maar ik vraag me soms gewoon af waar die verlangens toch telkens weer vandaan komen. Zoals gezegd zijn de cursussen of opleidingen en het verlangen om meer te leren op zich geen verkeerde of zondige dingen maar ik vraag mij de laatste tijd af of het onderliggende gevoel dat ermee gepaard gaat is altijd wel goed is.
Zou het te maken hebben met ontevredenheid en ondankbaarheid, of met het (onbewuste) gevoel 'mee te willen doen' in deze prestatiegerichte maatschappij en het feit dat ik nooit een betaalde baan heb gehad, of kan het zijn dat ik er last van heb nooit naar de CALO (sportschool) te zijn geweest omdat ik mijn havo-examen op twee punten na niet gehaald heb, of zou het 'trots' kunnen zijn, of geldingsdrang, of zou het te maken hebben met de midlifecrisis (wat ik mij op mijn leeftijd nog niet helemaal kan voorstellen) of zijn het toch gewoon maar onschuldige verlangens en ben ik gewoon een 'enthousiast' persoon? Zoals gezegd weet ik het niet en worstel ermee. Ik heb mij voorgenomen het vanaf vandaag op mijn gebedslijstje te zetten. Alleen kom ik hier niet uit, God zal mij duidelijk moeten maken wat Hij wil dat ik doen zal, of niet doen zal. Ik ben benieuwd of anderen dezelfde ervaringen hebben en hoe ze er dan mee omgaan....