Een simpele kerk

Een bericht om over na te denken:

"Eenvoud. Het is een woord dat waarschijnlijk maar weinig mensen met de kerk associëren. ‘De kerk gaat van geleuter tot geleuter steeds voort’, verzuchtte schrijver Jan van Barneveld een tijd geleden in De Oogst. ‘Leiders zijn vooral met zichzelf en hun eigen discussiepuntjes bezig. De kerk barst van de kleine baasjes, daarom barst zij zo snel uit elkaar.’ Veel christenen verlangen naar eenvoud in de kerk. Het verklaart misschien de opkomst van simple churches. Hier in het westen, maar vooral in landen als China en India.

In Trouw stond onlangs een boeiend artikel te lezen over de recente opkomst van simple churches, ofwel huiskamerkerken. Het zijn eenvoudige geloofsgemeenschappen van christenen die elkaar aan de keukentafel ontmoeten, of in een wijkcentrum, park of restaurant. Ook in gevestigde kerken is er steeds meer aandacht voor kleine groepen binnen de kerk.
‘Mensen hebben genoeg van logge organisaties’, stelt godsdienstsocioloog Hijme Stoffels in het artikel. ‘Een collega zei laatst: “Je kan geen voet over de drempel zeten bij een kerkelijke organisatie of je zit alweer in 26 commissies.” Een kerk, daar ga je zondag anderhalf uur naartoe. Simple church is een poging om de hele week kerk te zijn. Niet alleen in een gebouw, maar thuis, in de kroeg of zelfs op straat. Dat je kerk bent op de plek waar je bent.’
Evangelist Floyd McClung is al jarenlang pleitbezorger van de simple church. Hij stelt: ‘De kerk in Handelingen was een levende gemeenschap, geen wekelijkse samenkomst. Het waren mensen die verknocht waren aan Jezus, niet aan gebouwen en activiteiten. Ze kwamen samen in huizen, volgepropte huiskamers, werkplaatsen.’ Volgens McClung zijn grote gebouwen en glimmende folders niet per definitie verkeerd. Alleen het zijn middelen, geen doelen. Met het wezen van de kerk hebben ze weinig van doen.
En inderdaad, het wezen van de kerk is heel eenvoudig. ‘Waar twee of drie in Mijn naam vergaderd zijn, daar ben Ik.’
Bron: www.cip.nl (nuCvandaag)