Als we klei willen vormen dan moeten we niet wachten tot het hard is


In het Zoeklicht las ik een stuk over vaderschap. Het volgende gedeelte sprong eruit:

"Tot zijn derde of vierde jaar blijft Samuël bij zijn eigen ouders, tot hij geen moedermelk meer drinkt. Geloof maar dat Elkana en Hanna die eerste jaren hebben uitgebuit om hun zoon alles mee te geven wat in hun vermogen lag. De allereerste jaren in het leven van een kind zijn immers zeer kostbaar! Ze vormen het fundament voor het hele verdere leven. 
Spurgeon, de beroemde prins der predikers, was daar ook van overtuigd. Op een dag kwam een vader met de volgende vraag bij hem: "Dominee, wanneer moet ik beginnen met de godsdienstige opvoeding van onze zoon"? Hij vroeg: "Hoe oud is hij?" "Vier jaar", was zijn antwoord, waarop Spurgeon zei: "Ga gauw naar huis, u hebt de belangrijkste jaren van zijn leven verloren".
In het Joodse gezin begon de geloofsopvoeding op de knie van de vader. Hij vertelde zijn kinderen vanaf het moment dat ze konden praten de spannende verhalen over de helden van de Joodse geschiedenis en onderwees hen over de patriarchen, de profeten, de richters en dichters én over de wet.
Als we klei willen vormen dan moeten we niet wachten tot het hard is. Zo is het ook met kinderen. Als ze jong zijn, zijn ze zo zacht dat we een onuitwisbare indruk op hun leven kunnen maken. Daarom zullen we die kostbare jaren van ons kind niet voorbij laten gaan."



Reacties