
"Misschien ken je het verhaal over de grote keien? Neem een glazen pot in gedachten. Stel je voor dat je daar zes grote keien instopt. Is de pot vol? Het goede antwoord is natuurlijk dat de pot weliswaar tot de rand gevuld is, maar hij is niet vol. Er is tussen de grote keien nog veel loze ruimte. Stel je nu voor dat je die loze ruimte met kiezelsteentjes vult. Is de pot nu vol? Inmiddels begrijpen we dat er ook tussen die steentjes nog wel ruimte zit, dus nee, hij is niet vol. Er kan nog fijn zand bij en vervolgens nog water en dan is de vaas echt vol.
Wat denk je dat er zou gebeuren als je de vaas in een andere volgorde zou vullen; het water eerst, dan het zand, de kiezelsteentjes en tot slot de keien? Precies, waarschijnlijk hou je een paar keien over. De keien stellen de kerntaken voor. Hoe groter de brokken, hoe belangrijker de 'klus'.
Misschien is het goed om er over na te denken wat onze 'grote keien' behoren te zijn en met welke dingen wij soms eerst de pot vullen waardoor we geen plaats en geen tijd meer hebben voor het allerbelangrijkste in ons leven..."
Ja, daarom heb ik een schema, dat heb ik echt nodig. En dan kan het nog gebeuren dat het in het honderd loopt, maar dat is dan vaak door afspraken buitenshuis of plotselinge voorvallen.
BeantwoordenVerwijderenLeuke vergelijking!
Ik plan mijn dag zorgvuldig om meer tijd over te hebben ...
BeantwoordenVerwijderenhelemaal waar van die keien. Als ik mijn dagen niet plan wordt het een rommeltje in m'n hoofd en huis. Door te plannen vind ik meer rust en hou ik tijd over.
BeantwoordenVerwijderenNu we weer een pub hebben besef ik wel dat het uitvoeren van m'n planning niet altijd lukt en dat zal vast ook gelden voor mensen met(kleine)kinderen.
Ik gebruik ook een schema, maar ik moet zeggen dat het niet altijd lukt om me daaraan te houden. Goed voorbeeld van de stenen!
BeantwoordenVerwijderen