Houdt goede moed, Ik heb de wereld overwonnen

Afgelopen week heeft onze oudste dochter haar gevoelens onder woorden gebracht. Zij heeft onderstaand verhaal in eerste instantie geschreven op haar Facebookpagina Anne Illustrations maar met haar toestemming heb ik het overgenomen op mijn weblog.

"Even wat anders deze keer; een wat persoonlijker verhaaltje. Wel met een (typografische) illustratie erbij, natuurlijk. Misschien stoot ik hier mijn niet-christelijke volgers mee voor het hoofd, maar het is even niet anders.

Af en toe kom je op een plek terecht waarvan je weet dat je er móet zijn, en je wílt er ook best zijn, maar je weet dat je er niet thuishoort. Kennen jullie dat? En dat gevoel kan veroorzaakt worden door verschillende factoren: de omgeving, de mensen om je heen, je eigen karakter… Maar vaak juist een botsing tussen één van die drie dingen. Hoe ga je daarmee om?

Ik zit in zo’n situatie. Daar ben ik het afgelopen jaar steeds mee geconfronteerd, zowel op mijn werk als in mijn persoonlijke leven. Ik heb een hart dat anders in de wereld staat. Ik heb een hekel aan ‘gewoon zijn’. En ja, ik hoor jullie al denken ‘wie niet?’. Iedereen is anders, iedereen is ervan overtuigd dat hij of zij uniek is. En dat is helemaal waar. Iedereen heeft z’n eigen karakter en z’n eigen persoonlijkheid, normen en waarden en een mening.

En tóch ontstaan er groepen. Kliekjes. Vooroordelen. Meningen. Soms terecht, maar vaak ook niet. ‘Die stelt zich aan.’ ‘Hij heeft ze niet helemaal op een rijtje.’ ‘Oh, zij is raar.’ ‘Hij is echt een aparte.’ En daarmee is het boek voor hen gesloten. Want blijkbaar hebben sommigen iets in zich waardoor ze 'raarder' zijn dan de doorsnee mens. En dat wordt soms veroordeeld. Ik ben gevoelig, emotioneel, bijdehand (soms op het vervelende af), ik kan helaas arrogant overkomen terwijl ik het totaal niet zo bedoel, maar ik ben ook van de overdreven gezichtsuitdrukkingen, grappige sieraden, rare opmerkingen, rode lipstick, frappante bezigheden en wereldvreemdheid door mijn geloof – terwijl ik aan de andere kant juist middenin deze wereld sta.

Maar goed, soms word je ook gelabeld als ‘naïef’. Alsof ik niet op de hoogte zou zijn van hoe deze wereld functioneert. En ik wéét dat ik daar niet alleen in sta. Er zijn zat mensen die mij kennen en me begrijpen en er ook gedeeltelijk hetzelfde in staan. Daar houd ik me aan vast, die relaties.

Maar dan de wereld daaromheen...

Daar word ik soms helemaal naar van. Ik wil hier niet zijn. Ik wil niet in die eenheidsworst. Die maatschappij waarin het normaal is om elkaar te kleineren achter elkaars rug om en waar de wereld onder de grond afgebroken wordt door alle zaken waar we met elkaar niet altijd over durven te praten, maar die de mensheid vernietigen. Het schoonheidsideaal, de verwachtingen die we van elkaar hebben, terrorisme, verkeerde seksualiteit, angst. Niemand weet waar ze nou eigenlijk voor leven, maar we willen het allemaal zélf doen.

Gelukkig zijn er met mij vele anderen die wel een hoger doel hebben. En ik schaam me er niet voor. Ja, ik ben anders. Maar ik ben anders IN GOD. Laat ze maar praten. Laat ze maar denken. Ze komen er toch niet achter wie ik echt ben.

Het enige wat ik kan, is hopen en bidden dat ze zelf ook zo’n instelling mogen krijgen. Niets liever dan dat. Laten we met z’n allen leven in de wetenschap dat we voor een hoger doel gemaakt zijn. Maar tot die tijd kom ik op plekken waar ik het gevoel heb dat ik er alleen voor sta. Door de omgeving, de mensen om mij heen die van alles vinden, maar soms ook omdat ik zo sterk voel dat ik dit niet mijn laatste rustplaats is. Noem me naïef, ongeïnformeerd, prima. Je krijgt me er niet onder.

Tot die tijd wil er hier het beste van maken. Maar ik wil niet de dertiende in een dozijn zijn.

Misschien komt dit je bekend voor. Misschien totáál niet en vraag je je af waar ik het in vredesnaam over heb. Allemaal goed. Maar ik daag iedereen uit om bij zichzelf na te gaan:

- Versmelt ik soms iets teveel met deze wereld?

- Veroordeel ik mensen vaak op hoe ze zijn, omdat zij anders zijn dan ik?

Laten we met elkaar proberen om deze wereld leefbaarder te maken. Eerlijker, oprechter, positiever naar elkaar. Met het uitzicht op de eeuwigheid met God.

Dat was het. Als je tot het einde hebt gelezen, mijn complimenten - en excuses voor eventuele spel- of grammaticafouten (voor de taalkundigen onder ons). Ik heb dit snel geschreven. Ik wens iedereen nog een fijne dag!"

- Anne