Keuzes maken - een persoonlijk bericht -

'Je bent een duizendpoot', hoor of lees ik wel eens. 'Je hebt veel talenten gekregen' en 'wat geweldig dat je zoveel dingen organiseert en regelt'.
Het is waar denk ik, dat kan ik niet ontkennen maar of ik ook altijd doe wat God van mij vraagt, is een hele andere vraag. Dit blogbericht wordt een persoonlijk bericht dat ik graag met jullie wil delen. Ik probeer 'even' een half uurtje tijd vinden om dit bericht te typen... even, even, even. (En zo gaat het de laatste tijd steeds).

Toen Hij (Jezus) de menigte zag, was Hij innerlijk met ontferming bewogen over hen, omdat zij vermoeid en verstrooid waren,  zoals schapen die geen herder hebben.
Mattheüs 9:36

Jezus zegt dit tegen zijn discipelen omdat Hij zag dat de mensen vermoeid en verstrooid waren, zoals schapen die geen herder hebben. Persoonlijk weet ik wél dat de Here Jezus mijn Herder en mijn Verlosser is, maar toch loop (lees rén)  ik soms rond als een springend maar heel vermoeid lammetje. Ik bruis van de ideeën en plannen maar soms zijn het er zoveel dat ik de tijd niet meer kan vinden om ze allemaal uit te voeren. De ideeën die ik in mijn hoofd heb, zijn ook niet altijd geleid door God zodat het soms moeilijk is om te zien wat Hij nu juist wel van mij vraagt. Ik heb eigenlijk de rust niet meer om goed na te denken en rustig te bidden om Zijn wil ik mijn leven te zien. Dus... ik zal meer rust moeten nemen en moeten kiezen. En kiezen gaat mij niet makkelijk af. Ik vind alles leuk, belangrijk en nuttig. Ik werk graag samen en zet mij overal voor in.



De meesten van jullie hebben vast al eens gekeken op mijn persoonlijke weblog. Hier staat o.a. op wie ik ben, hoe mijn gezin eruit ziet en wat ik zoal doe ik het dagelijks leven. Wanneer je dit leest, kun je de indruk krijgen dat mijn dagen redelijk gevuld zijn en ja...dat zijn ze ook.
Wat er overigens nog niet bijstaat is, dat ik op dit moment een Marriage Course volg met mijn man om ons huwelijk goed te houden en waar nodig te verbeteren, sinds januari een ochtend bij mijn zus in het huishouden help, onze jongste dochter gaat trouwen deze zomer en een huis heeft gekocht waar geklust moet gaan worden, onze (toekomstige) Amerikaanse schoonzoon (vriend van andere dochter) binnenkort een paar weken naar Nederland hoopt te komen, mijn ouders onlangs 45 jaar getrouwd zijn en in juni een feest geven, bij veel activiteiten die ik heb omschreven, extra afspraken, vergaderingen en overleggen heb, nieuwsbrieven schrijf, een vriendin help op de computer, een Bijbelstudiegroepje heb met vriendinnen, een Bijbelgesprekskring heb in onze wijk vanuit de gemeente, een aantal keer per jaar een ochtend voor buurvrouwen organiseer, ons nieuwe huis veel werk en onderhoud vraagt en mijn man help en praktisch ondersteun bij zijn werk als ouderling in onze wijk. Daar komt nog bij dat ik een perfectionist ben en alles nauwkeurig wil doen, ook deze manier van werken kost de nodige tijd en energie natuurlijk.

Gelukkig heb ik 'organiseertalent' gekregen van onze Hemelse Vader maar hoe goed je je planning ook maken kunt, op een gegeven moment is de tijd gewoon op. Hoewel ik graag slaap, vind ik het soms jammer dat ik slapen moet. (Of juist spontaan in slaap val). Gelukkig begin ik hier de laatste tijd steeds meer rust bij te ervaren. (Slapen is geen noodzakelijk kwaad, slapen mág en moet.)
John Piper schreef hier trouwens een mooi citaat over dat je doet beseffen hoe afhankelijk je bent van Hem:

 "God heeft slaap bedacht om ons er voortdurend aan te herinneren dat we niet onrustig moeten zijn maar onze rust in Hem moeten vinden. Het is een dagelijks geheugensteuntje dat we God niet zijn, want dat zijn we niet. Een keer per dag stuurt God ons naar bed als een patiënt met een ziekte. Die ziekte is de chronische neiging om te denken dat we alles onder controle hebben en dat ons werk onmisbaar is. Om ons te genezen van die ziekte verandert God ons eenmaal per dag in een hulpeloze zandzak."

De laatste tijd realiseer ik mij steeds meer hoe belangrijk mijn man en onze kinderen voor mij zijn. Dat komt ongetwijfeld door de Marriage Course maar dat is vast niet de enige reden. De Heilige Geest legt dit keer op keer in mijn hart, soms zomaar tijdens het huishouden doen. Hij fluistert het als het ware steeds opnieuw en ik denk dat ik Zijn stem niet langer ontkennen mag.
Ik wil  meer tijd met mijn man doorbrengen en ook met onze dochter die nog maar een paar maanden thuis woont. Onze andere dochter en onze zoons hebben ook de nodige aandacht en tijd nodig. Ik zou meer rust willen hebben in mijn 'Stille tijd' en niet het opgejaagde gevoel willen hebben dat er nog zo'n lange 'to do' lijst klaarligt voor de  hele dag. Ik zou graag rustig willen wandelen in het bos en niet constant op mijn horloge willen kijken om op tijd bij de volgende afspraak te zijn. Ik zou meer tijd aan mijn huishouden willen besteden, ons nieuwe huis blijkt toch wel veel meer tijd te kosten dan ik in eerste instantie dacht. Ik zou graag meer tijd willen besteden aan Bijbelstudie en het er niet ergens even tussendoor willen proppen. Ik zou graag over een poosje tijd willen hebben om onze dochter en schoonzoon op te zoeken in hun nieuwe huis als ze getrouwd zijn. Ik zou ook graag de tijd hebben om te koken en niet snel, snel wat in elkaar flansen. Mijn ouders zijn nog gezond en fit, graag wil ik tijd met ze doorbrengen nu het nog kan.

Kortom... ik zal keuzes moeten maken. En dan geen keuzes om het 'even' wat rustiger aan te doen - tijdelijk - maar juist voorgoed!
Het moeilijke hiervan is dat ik weet dat ik hier ook weer mensen mee zal teleurstellen. Dingen die ik misschien neer ga leggen die ik jaren geleden hebt opgestart of juist kort geleden. Mensen zullen misschien verbaasd zijn dat ik dingen begonnen ben maar ze niet verder doorzet of afmaak terwijl ik zo enthousiast en gemotiveerd ben en nog zoveel ideeën heb over bepaalde onderwerpen.

Ik weet het. God weet het.

Maar toch zal het moeten, want op deze manier verdergaan, zal uiteindelijk ten koste gaan van mijn huwelijk, ons gezin of van mijzelf. Het blijft mijn verlangen meer en meer een vrouw naar Gods hart te worden, ik wil graag luisteren naar Hem!


Reacties

  1. die huwelijkscursus is een goed ding die hebben wij ook gevolgd het gevoel van perfcet willen zijn heb ik ook en als t dan niet lukt voel ik me gelijk een 0 wij hebben opheden te kampen met gebrek aan leiding en ik heb t gevoel dat ik langzaam afglij ik lees veel maar gewone boeken en zit veel op social media t is net of t geloof me nix meer doet maar als ik op pintrest plaatjes aan t pinnen ben over jezus zit t er nog wel degelijk ben erg blij jou via pintrest gevonden te hebben heb ik toch nog wat. dit persoonlijk bericht van je is erg goed ik ben blij dat ik niet de enige ben die met problemen kampt.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Open en eerlijk, Wendy, en zeker ook herkenbaar. Hier nog zo'n talentenverzamelaar en perfectionist. Hoewel ik mijzelf kan ontspannen door te fietsen naar en van mijn werk en ook steeds in het weekend te wandelen, maak ik ondertussen ook weer honderden foto's die ik dan thuis weer uit ga zoeken. Ik hoor dus steeds vaker van 'iemand' die zegt dat ze steeds tegen mijn rug aan zit te kijken ....
    Volgens mij heb ik jou enkele maanden geleden ook al eens gewaarschuwd (omdat ik mezelf herken ;-) om niet teveel hooi op je vork(en) te nemen.
    En ik blijf ook hangen, als ik ergens afscheid genomen heb of van nemen wil, omdat anderen hun 'verantwoordelijkheid' niet nemen en gewoon weglopen. Maar ja ...
    Kortom, ik heb heel veel interesses en doe-dingen, maar ik geef soms te weinig AANDACHT aan de voor de hand liggende RELATIES, juist omdat ik een introvert ben.
    Ja, het is tijd voor keuzes. Ik wens je veel sterkte en onderscheidingsvermogen toe.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Mooi artikel Wendy, en het zal best lastig zijn geweest om deze conclusie te moeten trekken.
    Onlangs kreeg ik van iemand deze tekst, en ik geef hem nu graag aan jou door:
    1 Timothéüs 5:8: Maar indien een vrouw voor de haren, en nog wel voor haar huisgenoten, niet zorgt, dan heeft zij haar geloof verloochend en is zij erger dan een ongelovige.

    Je man en kinderen zijn je eerste verantwoordelijkheid en al die overige dingen die je leuk, nuttig en interessant vindt komen pas daarna. Alles kan niet... Deze tekst maakt duidelijk dat je dus een goede keus maakt!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Tjonge, ben er even stil van. Vind het heel moedig van je en fijn dat je het zo open deelt! Je gaat er vast uitkomen! Heel veel wijsheid en ook vreugde toegebeden bij de keuzen die je gaat maken! Laat je niet leiden door wat mensen van je verwachten, er zullen altijd mensen zijn die je niet begrijpen, maar ook mensen die je er juist door inspireert en het goede voorbeeld geeft! Zegen!!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dank je Lieneke. Ik zal zeker onbegrip tegenkomen maar eigenlijk ben ik op dit moment al zo ver dat ik dat naast mij neer wil leggen. Je kunt het nooit iedereen naar de zin maken. Uiteindelijk gaat het erom wat God van mij vraagt en niet wat mensen van mij (of mijn activiteiten) vinden.

      Verwijderen
  5. Als ik deze blog lees ben ik verbaasd dat je al niet overspannen bent. Ik zou zeggen, Luister naar God, hij zal ook de teleurgestelde dragen. Denk om jezelf.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Gelukkig niet Eve. Dank je wel voor je bemoediging.

      Verwijderen
  6. Wendy, volkomen begrijpelijk.... het heeft nog lang geduurd vind ik. Zoveel dingen, zoveel bezigheden... en dan ook nog alles goed willen doen. Je bent natuurlijk wel zo'n beetje de moeder van de Christelijke webloggers geworden :) dus daar zullen we je wel missen. Maar ja hoor, maak de beslissingen die je maken moet, laat je ons nog horen wat je beslissingen zijn?
    Heb je er trouwens wel eens aan gedacht om dingen te delegeren, of helpers aan te stellen, zoals Mozes deed? Je hoeft ook niet alles zelf bij te houden, misschien zijn er mensen die dingen van je over willen nemen, dan voelt het afscheid niet zo zwaar misschien.
    Nou, sterkte ermee hoor. Hartelijk groet en heel veel dank voor je trouwe aanwezigheid in bloggersland en op de sociale media.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ja Marja, dat is waar. Ik heb een tijd lang veel te veel dingen tegelijk gedaan. Gelukkig kom ik er nu toch op tijd achter dat het anders moet.
      Er zijn al een paar mailtjes verstuurd en ik heb al een aantal bedieningen neergelegd. Of dit voldoende is, zal langzamerhand moeten blijken. Over een tijdje zal ik hier meedelen wat mijn keuzes geworden zijn, het is nu nog iets te vroeg om dat hier te vertellen. De mensen die het betreft moet ik eerst persoonlijk op de hoogte stellen.
      Zoals het er overigens nu naar uitziet zal ik het schrijven/bloggen niet zo snel neerleggen. Ik heb hier de vrije hand in en kan dit juist mooi tussendoor doen. Schrijven is toch wel een van mij eerste levensbehoeften geworden de afgelopen jaren :)
      Dank je voor je bemoedigingen!

      Verwijderen
  7. Herkenbaar hoor, ik heb ook wel van die periodes gehad dat ik wist: dit gaat zo niet lang goed, ik moet écht wat veranderen in mijn taken/verantwoordelijkheden/dagbesteding. Een citaat dat ook op mijn blog staat: "Wijsheid hebben is hetzelfde als je zo kunnen opstellen dat de rust je huis in bezit neemt. In welke situatie we ook zijn, het gaat er in de eerste plaats om dat deze rust onze omgeving vervult." Dat is zó'n hulp voor mij! Het is ook mooi om te zien hoe God de omstandigheden gebruikt om mij te doen realiseren hoe hard ik Hem nodig heb om de juiste prioriteiten te stellen!
    Veel wijsheid toegewenst!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dat is inderdaad een mooi citaat Annemieke. Dank je wel, ik houd hem in gedachten.

      Verwijderen
  8. Wendy, Soms lijken ingeslagen wegen dood te lopen, maar die krijgen weer zijwegen. En moet jij andere wegen ingaan. Als die tijd daar is, gebeurt dat ook. Als ik je blog lees, merk ik dat dit op dit moment bij jou het geval is. Mooi dat onze God de regisseur van ons leven is. Alles gaat precies op Zijn tijd. Veel sterkte met het maken van je keuzes en beslissingen. Dapper dat je dit met ons wil delen.

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Veel sterkte hoor Wendy! Het organiseren kost mij juist heel veel moeite en ik zou wel willen dat ik een beetje maar van jouw talent had. Mijn hoofd zit ook altijd vól plannen en ik word daar zo onrustig van dat er juist weinig uit mijn handen komt (ik heb ADD). Perfectionistisch ben ik ook. Het leven met een beperking vind ik héél lastig. Mijn talenten liggen helaas op heel ander vlak als het huishouden, al ben ik er altijd voor de kinderen.
    Hoe wij ook in elkaar zitten, ons leven met God mag de basis zijn van alles wat we doen. Ik heb de laatste tijd steeds een regeltje in mijn hoofd, ik dacht dat ik die in één van jouw blogs gelezen heb: Als je de dag begint met tijd met God doorbrengen, gaat alles wat je daarna doet zoveel makkelijker. En als ik dat doe, merk ik dat dat wáár is. Al is Gods grote tegenstander er ook weer als de kippen bij als hij merkt dat ik meer ga bidden en bijbellezen...
    Ik wens je Gods kracht toe bij het nemen van belangrijke beslissingen!
    Lieve groet, Marijke

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dank je wel Marijke. Organiseren gaat mij inderdaad redelijk goed af maar dan nog kun je zoveel willen dat het op een gegeven moment gewoon niet meer past.
      Mooi ook die regel die je noemt en o zo waar!

      Verwijderen
  10. Ben je helemaal gestopt met schrijven Wendy?

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Fijn dat je een reactie achterlaat. Deze wordt eerst gecontroleerd dus het kan even duren voor je hem terugziet onder het bericht.