Schuldgevoel van moeders

Vandaag een prachtig geschreven stuk van Marjolein. Ik heb het mét toestemming overgenomen van haar weblog www.god-en-gezin.blogspot.nl  Zij heeft overigens nog veel meer bemoedigende en inspirerende artikelen geschreven. Ik kan jullie van harte aanraden eens op haar weblog te kijken.

Moeders schuldgevoel: 

Eén van de grootste oorzaken van stress zijn schuldgevoelens. Dit kunnen schuldgevoelens zijn over zonden, maar ook schuldgevoelens over tekortkomingen en over dat laatste wil ik het hebben. Deze stress is een gevaarlijk soort stress die bij lange koestering lichamelijke klachten kan geven, om over de psychische klachten nog maar niet te spreken.

Wat ik zo herken ik mijn eigen leven en waarschijnlijk herkennen meer vrouwen het is dat ik me schuldig voel omdat ik het gevoel heb tekort te schieten.

Een aantal  voorbeelden:

Je komt 's morgens te laat je bed uit en daardoor begint de dag gelijk verkeerd. Brood is nog niet ontdooid, kleding van de kinderen ligt niet klaar, je brengt ze te laat op school en vergeet dat er die dag een excursie is met de klas van je kind waar je je voor op had gegeven.

of

Je neemt je zo voor een kaartje te sturen naar een ziek gemeentelid of naar je oude oma en elke keer weer vergeet je het kaartje te schrijven of je schrijft het en je vergeet het te posten.

of

die keer dat je vreselijk moe bent en rond etenstijd nog geen idee hebt van wat je wilt gaan maken, wat je je gezin voor gaat zetten, om uiteindelijk te eindigen met pizza.

of

die torenhoge wasmanden met was waar je maar niet aan toe komt

of

een avond internetten terwijl je zo nodig iets in huis moet doen

of

onredelijk boos worden op je kinderen, terwijl je ze zelf voorhoudt om altijd geduldig en vriendelijk te zijn

of

het gewoon zo vaak goed willen doen, maar keer op keer falen.

Herken je het? Ik in ieder geval wel en ik heb er veel en lang over nagedacht. En weet je wat me opviel? Stel dat ik op die manier eens naar mijn man zou kijken of mijn kinderen, ik zou lang zo hard niet voor ze zijn als dat ik voor mezelf ben. Ik zou veel meer geneigd zijn ze genade te geven als dingen niet gaan zoals ze gepland waren.

Stel dat mijn man mij beloofd 's middags de garage op te ruimen en diezelfde middag moet hij toch onverwacht een bezoek af gaan leggen of toch doorwerken aan zijn preek, zou ik dan net zo hard voor hem zijn als dat ik voor mezelf zou zijn? Nee. Ik zou het begrijpen en hem daarin genade geven.

Stel dat mijn dochter koekjes aan het bakken is en ze vergeet de kookwekker te zetten en de koekjes verbranden volledig. Dan zou ik haar genade geven en begrip en haar helpen met opruimen, maar als IK de koekjes had laten verbranden zou ik me schuldig hebben gevoeld en zou ik boos op mezelf zijn geworden.

Als moeders/vrouwen zijn we soms dus geneigd anderen meer genade te geven dan onszelf. We leven zelf te weinig van genade. Gods genade. Zijn oneindig grote genade. We zijn niet perfect, we doen het uit onszelf nooit helemaal goed, maar we kunnen het volhouden door Hem die ons kracht geeft. We mogen weten dat Zijn genade genoeg is. Niet een perfecte opvoeding, niet een perfect huis of wat dan ook. Zijn genade is genoeg, ook voor ons moeders.

En dan moet je op momenten dat je weer die stress ervaart, die schuld ervaart, die druk ervaart knielen bij het Kruis. Je hart luchten bij God die zo vol genade is, die je zo goed kent en Hem alles belijden. Hij is genadig je te vergeven en je te helpen bij de dingen die je moeilijk vindt.

Tegelijk moet je ook jezelf onderzoeken. Stel dat je je huishouden echt verwaarloost of stel dat je gezin al een lange tijd niet meer de hoogste prioriteit heeft of...vul zelf maar in. Dan is zelfonderzoek nodig. Ben je lui? Ben je vaak moedeloos? Verwacht je het van God of van jezelf? Ben je hoogmoedig? Ben je egoistisch bezig? Breng deze dingen bij Gods troon en vraag vergeving en bid om inzicht om de dingen te veranderen met behulp van Gods Geest.

2 Korinthe 12:9 Maar Hij heeft tegen mij gezegd: Mijn genade is voor u genoeg, want Mijn kracht wordt in zwakheid volbracht. Daarom zal ik veel liever roemen in mijn zwakheden, opdat de kracht van Christus in mij komt wonen.