"Mensenkind, zie, Ik ga haar die de lust van uw ogen is,
door een plotselinge slag van u wegnemen. Toch mag u geen rouw bedrijven, u mag
niet huilen en geen traan laten.
Kerm in stilte, u mag geen rouw over de dode
bedrijven. Bind uw tulband om en doe uw schoenen aan uw voeten; u mag uw baard
en snor niet bedekken en van het brood dat mensen u brengen, mag u niet eten. 's Morgens sprak ik tot het volk en 's avonds stierf
mijn vrouw. De volgende morgen deed ik zoals mij geboden was."
God zei tegen Ezechiël dat zijn vrouw zou sterven en dat hij niet om haar moest rouwen. Hij gehoorzaamde God in alles, net als Hosea toen die een overspelige vrouw moest trouwen ( Hos.1:2,3)
In beide gevallen waren deze ongewone gebeurtenissen bedoeld als symbolische handelingen die Gods verhouding met Zijn volk uitbeeldden.
Hoe moeilijk het voor Ezechiël ook was, hij gehoorzaamde God altijd van harte. Hij rouwde niet om zijn gestorven vrouw om zijn medeballingen te laten zien dat zij niet over Jeruzalem mochten rouwen wanneer dat verwoest werd. Elk persoonlijk verdriet zou spoedig overschaduwd worden door nationaal verdriet vanwege de verschrikking van de totale verwoesting van de stad.
Wat een opdracht voor Ezechiël als je er goed over nadenkt. Hoe zou jij reageren als dit jou gevraagd werd? Zou jij dit kunnen opbrengen?
Ik vind dit heel moeilijk,maar als ik eerlijk ben dan kan ik me niet voorstellen dat ik niet zou huilen en/rouwen als ik mijn man zou verliezen.
BeantwoordenVerwijderenMaar als God het je vraagt geeft hij je ook kracht om het te doen.Dus dan zou ik het wel kunnen.
Daar vraag je me wat. Uit eigen kracht zou ik dit echt niet kunnen. Maar God vraagt je niet iets dat je niet aan zou kunnen, geloof ik. Dus zoals Marianne zegt, dan zou ik het wel kunnen.
BeantwoordenVerwijderenZijn en blijven profetische beelden die door deze op zich vreemde zaken door God duidelijk gemaakt worden. We moeten in dit al denk ik ook Gods kracht niet vergeten die zulke zaken mogelijk maakt.
BeantwoordenVerwijderenBest wel een moeilijke opdracht. Als God het vraagt, zal Hij er in zijn en zal Hij zorgen.
BeantwoordenVerwijderenIk zat hier nog even over na te denken. Het gekke is dat het een beetje een 'ver van ons bed-show' is. En dan zeggen we: "Ja, God vraagt het dus, Hij geeft vast de kracht ook wel." En in ons hoofd denken we ergens vaag: mij wordt dit vast niet gevraagd. (Dat ligt bij mij dichtbij om te denken in elk geval)
BeantwoordenVerwijderenMaar er zijn dingen die Hij ons wél vraagt. Dingen in zijn Woord, in de evangeliën en brieven van de apostelen die rechtstreeks tot ons zouden moeten spreken, waaraan we gehoorzaam moeten zijn. Bijvoorbeeld: "Legt dan af alle zonde en last die ons in de weg staat..." en "Wie uit God geboren is, zondigt niet."
Hoe reageren we dáár op? Geloven we dan ook, dat gehoorzaamheid mogelijk is OMDAT Hij het van ons vraagt? Daar zat ik dus nog ff over na te denken :) Want zelf geloof ik, dat ik ook dán erop moet vertrouwen dat Hij daartoe kracht zal geven ALTIJD en OVERAL.
Dat is van jou ook een goede vraag Annemieke. Hoe reageren we op hetgeen God van óns vraagt? Hij vraagt niet van iedereen hetzelfde.
VerwijderenDat laatste is ook mooi dat je schrijft...even over nadenken :)
Zó dat lijkt me moeilijk, gehoorzaam zijn aan het eerste gebod lijkt me soms al slecht af te gaan.
BeantwoordenVerwijderenHeb de Heer, je God lief met heel je hart, heel je ziel, heel je verstand en al je kracht..en heb je naaste lief als jezelf...