Gods liefde in actie - een getuigenis van Joni

"Mensen vragen me vaak: “Wie heeft je het meest geholpen toen je het moeilijk had?”

Dat is een goede vraag, maar het lukt me nooit om snel een antwoord te bedenken. Dat komt waarschijnlijk, omdat er niet slechts één persoon is geweest wiens hulp veel voor me betekend heeft – geen beroemd auteur, geen knappe theologiestudent, geen supersensitieve therapeut.

Nee, antwoorden op mijn vele vragen kwamen niet van de kant van ‘buitengewone’ mensen. Eerlijk gezegd was ik vlak na het duikongeluk, waardoor ik verlamd raakte, niet op zoek naar wijsheid of kennis. Ik was in het begin slechts op zoek naar liefde.
Je hoeft geen graad aan de een of andere bijbelschool of theologische faculteit behaald te hebben om liefde te kunnen geven. Eenvoudige, heel gewone mensen zijn in het genezingsproces net zo hard nodig als therapeuten en theologen. We hebben allemaal het vermogen om liefde te geven aan iemand die pijn lijdt.

Dat zou goed nieuws voor u moeten zijn, vooral voor al degenen onder u die naar manieren zoeken om de pijn van een goede vriend of vriendin in het ziekenhuis te verlichten, of van een familielid die zich door een grote teleurstelling probeert heen te worstelen. Als u en ik oprecht op zoek zijn naar een antwoord op de vraag: hoe kan ik mensen die het moeilijk hebben het beste helpen?, hoeven we echt niet een hoop antwoorden tot onze beschikking te hebben. We hoeven zelfs niet alle Bijbelverzen te kennen die handelen over het lijden, of honderd en een redenen op te kunnen noemen waarom God het lijden toelaat. Het komt vooral aan op liefde.
Het enige Bijbelgedeelte wat we in het begin nodig hebben, is 1 Corinthiërs 13. We hoeven niet te begrijpen of mensen die pijn lijden liever opgevrolijkt of getroost willen worden. We hoeven ons niet af te vragen of onze aanwezigheid wel op prijs gesteld zal worden. We hoeven niet te raden of iemand wel of niet over zijn pijn of verdriet wil praten. In plaats van helemaal vast te komen zitten in dergelijke raadspelletjes, moeten we bedenken dat het enige dat nodig is, liefde is.
Ik heb het meest gehad aan die mensen die het ziekenhuis binnenkwamen met handen vol liefde – en Libelles en gevulde koeken. Ik stelde het zeer op prijs als vrienden langskwamen om me te helpen een brief te schrijven, of als ze briefpapier en enveloppen meenamen, of zelfs postzegels. Ik was zeer onder de indruk als iemand een verjaardagskaart meenam om op te sturen naar een jarige vriendin. Ik heb vooral goede herinneringen aan een paar meisjes die iedere week langskwamen om mijn nagels te verzorgen.

Dat waren de mensen die mij het meest hielpen. Ze hadden geen cursus pastoraat gedaan. Ze waren niet uitzonderlijk gelovig. Ze kenden de Bijbel niet van buiten. Ze hadden geen drs. of dr. voor hun naam staan. Ze bezaten zelfs geen bijzondere kennis of wijsheid. Het waren slechts gewone, alledaagse mensen die me gaven wat ik het meest nodig had… Gods liefde in actie." 

Joni Eareckson