Er is geen God (zegt de dwaas)

"Op zijn eerste dag in Toronto wandelde Jonathan Goforth door de straten in een achterbuurt en smeekte hij dat God de weg voor hem zou openen om die armoedige huizen binnen te komen met het Evangelie van Jezus Christus. Van zondag tot zondag bezocht hij de gevangenis. Eerst mocht hij slechts in de ontvangstkamer komen, maar toen de cipier hem vertrouwde, kreeg hij verlof om ook de gangen in te gaan.

Op een zondagmorgen, toen hij midden in de gangen stond en net met zijn 'preek' zou beginnen, schreeuwde een man: "Ik geloof niet dat er een God is." Een moment viel er een gespannen stilte. Toen wandelde Goforth naar de cel van die man en zei heel vriendelijk: "Wel, beste vriend, dit Boek dat ik heb, spreekt over jou."
De man lachte ongelovig. Wat kon ooit een boek over hem te zeggen hebben? Goforth zocht Psalm 14 op en las het eerste vers: "De dwaas zegt in zijn hart: er is geen God."
Toen ze dat hoorden, barstten alle gevangenen in lachen uit. Hoewel hij van plan was geweest over een ander onderwerp te spreken, veranderde hij dat en sprak over de zojuist genoemde tekst. De mannen luisterden aandachtig en toen hij ophield, waren sommigen in tranen. Daarna ging hij van cel tot cel en sprak met een ieder persoonlijk over het ernstige gevaar waarin hun zielen waren."