Loslaten

Wat is loslaten soms ontzettend moeilijk. In dit stukje wil ik het vooral betrekken op onze kinderen. Als ze klein zijn, zijn er vaste duidelijke regels waar ze zich (meestal wel) aan houden. Af en toe kijken ze hoever ze kunnen gaan maar eigenlijk ging dat bij ons in het gezin niet onaardig. Er was duidelijkheid en weinig discussie of ontevredenheid.
Nu onze kinderen ouder worden, en alle vier in de puberteit zitten, wordt de opvoeding naar mijn beleving steeds moeilijker. Regels worden wat minder scherp, moeten uitgelegd en verantwoord worden, er wordt meer over gediscussieerd, grenzen worden (soms onbewust) verlegd. Je krijgt als het ware steeds een spiegel voor.

De laatste tijd kom ik vaak in situaties waarvan ik denk; wat moet ik nu doen of zeggen? Moet ik er überhaupt wel wat van zeggen of moet ik ze het zelf laten ondervinden/uitvinden. Moet ik waarschuwen voor mogelijke gevaren of moet ik ze juist fouten laten maken zodat ze er van leren? Wat moet ik ze zelf laten doen en wat moet ik voor hen doen? Hoe ver moet ik gaan in het begeleiden?
Eerlijk gezegd ben ik vaak geneigd dingen 'even' gauw zelf te doen omdat het a) veel sneller gaat en b) een hoop discussies voorkomt. Toch zie ik in dat dit niet altijd de beste manier is. Soms moet ik het namelijk gewoon NIET doen en het loslaten en gewoon kijken hoe de kinderen het oppakken en hoe ze met bepaalde dingen en problemen omgaan.
Ik denk dat iedere ouder met kinderen in de tienerleeftijd herkent wat ik bedoel. Wat ben ik ontzettend blij met de woorden uit Psalm 46:11

Laat af en weet, dat Ik God ben

Hij houdt onze kinderen altijd vast en weet precies wat ze nodig hebben en wat het beste voor hen is. Ik mag hen elke dag weer in Zijn handen leggen...Hij zorgt voor ze. Mijn gebed is dat ik dit meer en meer mag leren.

Reacties

  1. Aritha V. 5/7/11 07:55

    Het troost me dat je zegt dat Hij onze kinderen altijd vasthoudt. Ik probeer hen ook elke dag in Zijna handen, of aan Zijn voeten te leggen. Dat is de enige plek ook waar ik moet zijn denk ik met mijn pubers. Ook met degene die zich totaal van God afkeert. Dank je wel.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wendy Born5/7/11 13:50

    Jedidja, ik realiseer me dat dat er heel veel pubers zijn die zich juist van Hem afkeren maar gelukkig weet ik dat onze kinderen een hele bewuste keuze gemaakt hebben voor de Heer. Daar ben ik heel dankbaar voor en dat is een hele geruststelling. Ik heb alle vertrouwen dat het goed komt maar soms is het gewoon moeilijk om het te moeten loslaten. Ik regel zelf graag de dingen en besef me steeds meer dat dat steeds minder kan (en hoeft). God gaat met hen Zijn eigen weg en heeft met ieder van hen een bijzonder plan. Ik zou het meer aan Hem moeten overlaten en niet overal de contole over moeten willen houden.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Aritha V. 6/7/11 12:45

    Dank je wel voor je reactie terug.

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Fijn dat je een reactie achterlaat. Deze wordt eerst gecontroleerd dus het kan even duren voor je hem terugziet onder het bericht.