Prestatiedwang begint al op basisschool

Op school moet je steeds vroeger laten zien wat je in huis hebt. Minister Bijsterveld van onderwijs maakte vorig jaar bekend dat ze een verplichte toets wil voor alle kinderen in groep 3 naast de al bestaande toets in groep 8 (Trouw, 26 november 2010). Met de toetsen hoopt het ministerie te kunnen zien wat een school haar leerlingen tussen groep 3 en 8 daadwerkelijk bijbrengt. Niet iedereen is enthousiast over de plannen. Ton Duif, voorzitter van de Algemene Vereniging Schoolleiders, toont zich bijvoorbeeld kritisch. Hij waarschuwt voor ‘Engelse en Amerikaanse toestanden’.
‘In Engeland en Amerika zijn tien jaar geleden standaardtoetsten ingevoerd’, aldus Duif. ‘Het leidde tot een verarming van het curriculum. Scholen concentreren zich op de vakken die getoetst worden: taal en rekenen.’
Natuurlijk is het nodig dat leerlingen nu en dan getoetst worden. Evengoed is het belangrijk dat de kwaliteit van onderwijs in de gaten wordt gehouden. Maar het gevaar van verarming en eenzijdigheid ligt inderdaad op de loer. Want er is meer in het leven dan rekenen en taal.

De bekende pedagoog Wim ter Horst schetst in zijn boek Wijs me de weg een docent die puur technisch naar zijn leerlingen kijkt. ‘Als een moeder hem een beetje bezorgd vraagt hoe het toch met haar lieve kind gaat, weet hij niets anders te doen dan in zijn cijferboekje te kijken om te zien wat de scores van deze leerling zijn. Er zijn er zelfs die de code van het kind intoetsen en de moeder de uitdraai ter hand stellen, compleet met percentielen en in twee decimalen.’

Ook voor het christelijk onderwijs ligt de verleiding van het prestatiedenken op de loer. Misschien is het beste wapen daartegen dat je je als docent, samen met de leerlingen, dagelijks spiegelt aan de Meesteronderwijzer. Hij houdt geen scorebord bij, maar onderwijst ons uit Zijn hart (Mattheüs 11:29). Hij kweekt ons niet tot ‘homo economicus', maar tot volwaardig mens die kan liefhebben.

Bron cip.nl (nu Cvandaag)